همه با هم می خوابیم

تازه چشممان گرم شده بود که یکی از بچه ها یی که اصلا این حرف ها بهشان نمی آید پتو را از روی صورتمان کنار زد که : بلند شید می خواهیم دسته جمعی دعای وقت خواب بخوانیم .هر چی گفتیم :بابا پدرت خوب مادرت خوب بگذار برای یک شب دیگر دست از سر ما بردار حال و حوصله اش را نداریم ؛ اصرار می کرد فقط یک دقیقه همه به هر ترتیبی بود یکی یکی بلند شدند و نشستند شاید فکر می کردند حالا می خواهد سوره واقعه ای تلقینی و آدابی که معمول بود بخواند و بجا بیاورد که با یک قیافه ای عابدانه ای شروع کرد :بسم الله الرحمن الرحیم همه تکـــــرار کردند : بسم الله الرحمن الرحیم ؛و با تردید همه منتظر عبارت شدند چون دلشان راضی نمی شد به اینکه برای یک دفعه هم که شده او از خودش ادا و اصول در نیاورد که اتفاقا همین طور هم شد یعنی بعد از بسم الله الرحمن الرحیم بلافاصله اضافه کرد:همه با هم می خوابیم

پتو را کشید روی سرش! بچه ها که حسابی کفری شده بودند بلند شدند و افتادند به جانش و با یک جشن پتو حسابی از خجالتش در آمدند 

ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را ار خاطر نمی بریم که اگر جز این بود

 از هر گرفتاری بر شما فرود می آمد و دشمنان شما را از بین می برند

پس از خدای بزرگ بترسید

  روزی تو خواهی آمد از کوچه های باران                تا از دلم بشویی غمهای روزگاران

شب که می شود می نشینم لب پنجره باز دلتنگیم ؛ زیر چتر باران خزانی ؛ کنار جای خالی تو و لحضه های سرد دلم می نشینم چشم در چشم خیس آسمان و آمدنت را از ثانیه ها می پرسم و جمعه های نیامدنت را به کبودی گردایه تسبیح می ریزم .می دانی ! تو که باشی همه چیز با تو هست .تو که باشی چه نیازی به رها شدن ؛ به عشق ؛ چه نیازی به دلم ؟ تو که باشی بهشت با توست تو که باشی همه وعده ها وفا شده اند .باید بیایی و در اوج قنوت و راز سجودم بدرخشی باید بیایی و وجود را در شط دستان خویش تطهیر دهی باید بیایی تا بوی حاجت دستهایمان رنگ اجابت بگیرد تا جانمان از عطش سخت ماندگی ها برهد باید بیایی و به وسعت آبی حضور خویش طوفانیمان کنی!

 

 موج زند آب روان

گوید صاحب الزمان

دست خلقت خدا

تویی عزیز مرتضی

میوه جان مصطفی

مهدی فاطمه بیا

بیا تا گل ها وابشه

جهان پر از صفا بشه

موسم فتح ما بشه

خاتمه غم ها بشه

قبله عشق و انفجار

مهدی فاطمه بیا