بسم رب الشهدا و صدیقین

در لابه لای سخنان شهید حیدری چه زیبا بود این سخنانش:

به نام خدایی عشاق دلسوخته آن خدایی که همه چیزمان از آن اوست.هر خوبی از او و هر بدی از ماست.ای دنیا بدان که انتهای راهت جهنم و مسیر راهت پر از درندگان وحشی است که به تدریج روح انسان را می خورند تا بلاخره انسان را تبدیل به حیوانی پست میکند تنها کاروان عشق است که رو بسوی جانان می رود.

اتفاقی سخن شهید همت را هم دیدم که چنین گفتند:

برای اینکه خدا لطفش و رحمتش و آمرزشش شامل حال ما شود باید خالص بود.برای اخلاص سرمایه می خواهد که از همه چیزمان بگذریم و برای گذشت از همه چیز باید شبانه روز دلمان و همه چیزمان با خدا باشد.برای خدا قلم برداریم، برای خدا حرف بزنیم و ...

و اما سخنی از سالار شهیدان اهل قلم 

در سفرهای زمینی پاها خسته می شوند و در سفرهای آسمانی دلها مجروح میشوند

(سلام و درود خدا بر شما ای شهیدان شلمچه، هویزه، طلائیه، دهلاویه،اروندکنار ،...)